Zorg voor de jeugd, is "onze" zorg!
Advies van een oud cliënt
- Soms lukt het ouders niet om hun kinderen een veilige omgeving en goede opvoeding te bieden.
“Dit is vaak eerder een kwestie van niet kunnen dan niet willen”
- Als je geen goed netwerk hebt waar je terecht kunt is het van essentieel belang een veilige woonplek te hebben. Waar er naar je geluisterd wordt en je steun krijgt zodat je verder kunt ontwikkelen.
“Het is belangrijk dat er een luisterend oor is en vertrouwen, zodat je echt weet: hier zit ik goed”
- Je wordt voorbereid op het zelfstandig zijn en de weg hiernaar toe hoef je niet alleen te bewandelen. Je krijgt de hulp NU, zodat je het alleen aankunt in de toekomst.
- De begeleiders moeten kennis en (levens)ervaring hebben, om echt te kunnen helpen. Niet alleen de cliënt, maar het gehele netwerk moet erbij betrokken worden.
- Als je voor een langere periode uit huis geplaatst wordt en bijvoorbeeld een traumatisch verleden hebt is een vervangend thuis nodig. Waar je tijd krijgt en geleerd wordt tijd voor jezelf te nemen om tot rust te komen. Je komt uit een situatie waarin je aan het rennen en overleven bent, als je geen rust neemt blijf je dit doen, wat je remt in je ontwikkeling.
“Doordat je wordt gedwongen om tot rust te komen kun je weer verder ontwikkelen”
- Door te investeren in de toekomst van jongeren leg je een goede basis voor het verdere leven. Waardoor iemand ondanks de valse start in de toekomst ook gelijke kansen heeft op succes. Op de lange termijn doof je het verleden uit.
”De tijd van de hulpverlening van jeugdzorg, blijft dan ook enkel bij jeugdzorg”
- Bij de RIBW (GGZ) kunnen jongeren met psychiatrische problematiek met een indicatie tot 23 jaar zelfstandig wonen met (intensieve) ambulante begeleiding. Bij de reguliere jeugdzorg is het niet zo dat deze uitloop er is. Het zou goed zijn als er na 18 jaar nog voldoende ruimte is en blijft voor nazorg.
“Want ook al wordt er op je 18de gesproken van onafhankelijkheid, vaak is een vorm van nabijheid of thuis om op terug te vallen gewenst“
- Het beste is altijd thuis. Als dat niet kan probeer je hier naar toe te werken. Maar ook als terug naar huis geen optie is moet je inzetten op het contact met ouders. Een vorm van samenwerking tussen ouders, jongere en begeleiders is een vereiste om de hulpverlening te laten slagen. De hulpverlening moet ouders blijven wijzen op hun verantwoording, en de jongere op het belang van redelijk tot goed contact met ouders.
“Familie kies je niet uit, daar heb je het gewoon mee te doen, dus moet je er in samenwerking met de hulpverlening het beste van maken”
Pagina 2